عاقلان از سر سودائی ما بی‌خبرندگفته بودی که ره عشق ره پر خطری استدر سایه لطف او پناهی دارمپروانه صفت، در برِ آن شمع بسوزمآتش عشق...غم مخور...بلبل به شاخ سرو، در آوازِ دلفریب‏‏رفتند حریفان بسوی کَعبۀ مقصودیک جان نداد در رَه او صدهزار داد شعر صفحه 2