ما نمى‌ترسيم از اينكه امريكا توطئه كند، يا فرض كنيد تهديد كند ما را. ما از تهديد او نمى‌ترسيم، ملت ما هم نمى‌ترسد، آن كسى مى‌ترسد كه اين دنيا را دارِ قرار «1» مى‌داند. آنها كه اين [دنيا] را دار قرار نمى‌دانند، دار قرار را جاى ديگر مى‌دانند. ملتى كه مى‌گويد من شهادت را استقبال مى‌كنم، جوانهايى كه مى‌آيند، حالا هم مى‌آيند پيش من، بعضى مى‌گويند كه شما دعا كنيد كه ما شهيد بشويم، مادرها مى‌گويند دعا كنيد كه من يك جوان دادم، اين جوانم هم شهيد بشود. يك همچو تحولى كه در يك ملت پيدا شده، از چه چيزى مى‌ترسد اين ملت؟ آقاى كارتر ما را از چه چيز مى‌خواهد بترساند؟