بازگرداندن مصر به کنفرانس اسلامی

پیام به ملت ایران در پنجمین سالگرد پیروزی انقلاب (ارزیابی شرایط ایران)
۲۲ بهمن ۱۳۶۲/ ۸ جمادی الاول ۱۴۰۴
سازمان کنفرانس اسلامی,
بازگرداندن مصر به کنفرانس اسلامی

عجب نیست که امریکا و سرسپردگان او برای برگشتن مصر به جرگه اعراب به هر دری می‌زنند؛ تاسف‌آور و عجیب وضعیت سران اعراب است که پس از آن مقدمات طولانی و تبلیغات و رفت و آمدهای پشت پرده و روی پرده و هیاهوهای عجیب و غریب و صحبت از طرحهایی که در اجتماع ملوک و روسای جمهور و سران بلندپایه کشورهای عربی و غیر عربی می‌شد شاید کسانی که آنان را نمی‌شناختند منتظر بودند که در این گردهمایی از مشکلاتی که برای اسلام و مسلمانان و ملتهای مظلوم جهان از دست ابرقدرتها پیش آمده بحث و گفتگو شود، و طرحهایی برای اصلاح حال ملتهای دربند ریخته شود و راه حل مشکلات جهانی آنها را پیدا کنند با آن همه تشریفات نشستند و برخاستند و تمام مشکلات اسلام و مسلمین را خلاصه کردند در برگشت مصرِ معاهد با اسرائیل به حوزه اعراب! آن روز مصر را برای قرارداد با صهیونیست خارج کردند؛ و امروز به خاطر تثبیت و شناسائی اسرائیل برگرداندند! آن روز مصر را برای پشت کردن به خواست اعراب خارج کردند؛ و امروز آن را به خاطر بوسیدن دست امریکا برگرداندند.
آن روز مصر را برای خیانت به آرمان فلسطین خارج کردند؛ و امروز برای امضای دستجمعی آن خیانت آن را برگرداندند. و تاسف‌آورتر و ننگین‌تر آنکه مصر با کمال بی‌اعتنایی هیچ شرطی را قبول نکرد. و یکی از مقامات بالای قاهره گفت سران عرب باید به اشتباه خود اقرار کنند! مساله لبنان، مساله افغانستان، و مسائل دیگر ملتهای عرب مشکلی نبود که باصطلاح سران کشورهای اسلامی وقت عزیز خود را صرف امثال آن کنند! ملتهای مظلوم و محترم غیر عرب و عرب و مسلمانان این ننگ را چگونه تحمل کنند که اینان فرمانروایان آنها هستند. آیا وقت آن نرسیده است که ملتهای اسلامی از جای خود برخیزند و سردمداران خود را یا در مقابل شرف اسلام خاضع کنند، و یا با آنان همچون ایران عمل کنند؟ آیا حکومتهای باصطلاح اسلامی در خواب‌اند و نمی‌بینند که امروز وضع ملتها غیر از سابق است؟ نمی‌خواهند بفهمند که چشم و گوشها باز شده است و فریبکاریهای از قماش شرقی یا غربی توان خود را از دست داده است؟
نمی‌دانند و نمی‌بینند که انقلاب اسلامی صادر یا در شرف صدور است، و با تاییدات خداوند متعال پرچم اسلام در آتیه‌ای نه چندان دور به دست ملت‌های اسلامی، بلکه مظلومان تشنه عدالت اسلامی، در سراسر عالم به اهتزاز درخواهدآمد؟ پس بهتر نیست که حکومتها به خود آیند، و از گناه بزرگی که در کازابلانکا مرتکب شدند و به شرف اسلام و مسلمانان، خصوصاً اعراب، تجاوز کردند و برای خود ننگ تاریخی بجای گذاشتند توبه کنند و بازگشت به خدای قادر قاهر نمایند، که مبادا آتش قهر او تر و خشک را بسوزاند؟