کدام انسان عاقلی است که با وجود همه شرایط مناسب و مقدمات لازم و فدا کردن هزاران قربانی بزرگ، از نبرد با دشمن رو به احتضار [از] مکتب و جامعه و کشور خود چشمپوشی نموده و به او مهلتِ توان دوباره دهد تا در موقع مناسب به کشور ما حمله کند؟ آیا ریاست چند روزه دنیا ارزش این همه خفت و زبونی را دارد؟ دنیا در شروع تجاوز به ما پیشنهاد مینمود که برای جلوگیری از تهاجم بیشتر به کشورتان، حاکمیت و خواستههای صدام را بپذیرید و به زورگویی صدامیان گردن نهید و امروز هم در راستای همان سیاستها و در زیر بمباران مناطق مسکونی و حمله شیمیایی و حمله به نفتکشها و هواپیمای غیر نظامی و قطارهای مسافربری به زبان دیگری ما را به پذیرش حکومت زور و تجاوز صدامیان دعوت میکند. و این را دیگر همه آگاهان جهان درک کردهاند که نه تنها صدام از خلق و خوی سبعیت و درندگی ذرهای عدول ننموده است که متاسفانه با حمایت جهانخواران و یا سکوت سازمانها و مراکز بین المللی به گرگ زخم برداشتهای بدل شده است و میرود تا شعلههای آتش و جنگ را در کشورهای منطقه و خصوصاً خلیج فارس بر افروزد.